Moppereend

Moppereend is verkozen als Prentenboek van het Jaar 2020. Ter ere daarvan verschijnt het prentenboek nu met voorleesknuffel. 

Eend is mopperig. Haar vijver is opgedroogd en er is niemand die met haar wil spelen. Tenminste… dat vindt zij. Want ze wil niet gaten graven met hond. Niet met Varken in de modderpoel. Niet kraaien met Haan. Niet soezen met Schildpad. Niet een lekker hapje eten met Geit. Dus… NIEMAND wil met haar spelen. En dan wordt ze ook nog achtervolgd door een grijs wolkje dat boven haar hoofd steeds donkerder en groter wordt.

Wat voor een wolk was dit?
Was het een SOMBERwolk?
Was het een TREURwolk?
Of zou het… was het… een MOPPEREENDwolk?
Zou hij altijd de zon verduisteren?
Kon hij BARSTEN?

En met het barsten van de wolk komt alles goed in dit verhaal, waarbij je ongetwijfeld in de lach schiet. (Of het wordt ook tijd voor een wolkbreuk boven je hoofd!) 

Mopperen dat doen we allemaal wel eens, en kleuters ook. Goed dat we daar dan eens kunnen over vertellen, zeker als je weet dat mopperen eigenlijk weinig zin heeft. Ooit klaart alles wel weer op. 

Moppereend op de cover straalt dan ook een en al tristesse uit! Gebukt, afhangende schouders, sip kijkend wandelt zij doorheen bloemetjes. Mooi is de uitgeknipte vorm van de met potlood getekende eend op de kleurige achtergrond. En hangt daar geen klein donderwolkje achter haar? Bij het openen staande schutbladen vol met regendruppels het zal er wel iets mee te maken hebben maar niet zoals je zou verwachten. Neen haar vijver was opgedroogd en ze had niemand om mee te spelen. En dan is er dat kleine grijs wolkje dat boven haar kopje hangt. Ze flip-flapt naar hond die wil wel spelen maar gaten graven daar worden eend haar vleugels vies van. Oei de grijze wolk boven haar wordt iets groter. En zo wandelt ze langs alle dieren van de boerderij maar niks wil lukken op te spelen en die wolk, ja, die wordt alsmaar groter en donkerder, tot zelfs gitzwart. En onder die megazwarte wolk zitten dan alle dieren op een rijtjes, iedereen vindt het niet zo leuk. Maar dan gebeurt het! De wolk barst los, en wat een feest is dat.

Dit boek voorlezen is op zich ook een feest, wat een prachtige illustraties. Dit boek maakt mij vrolijk. Ik ben wel niet aan het mopperen en steeds mijn eigen vrolijke zelve maar dit maakt je blij ook als het even iet goed gaat. Een mooie boodschap. En dat voorlezen een feest zal worden kan ook niet anders met dat heerlijk knuffeltje erbij, een mopperknuffel.

Jan Stevens