Vermoorde onschuld - 1
Een jonge vrouw, op het eerste gezicht kalm en doodgewoon, wordt aangehouden voor moord. Haar man is verbijsterd. Door bemiddeling van haar advocaat vertelt ze ons haar levensverhaal. Het is het verhaal van tweelingzussen, een afwezige vader en een
slechte moeder. Het is het verhaal van een vreselijk familiegeheim… en een aangekondigd drama.
“Vermoorde onschuld,” een titel die je pas kan begrijpen na het lezen van deze gruwelijk mooie beeldroman. Gruwelijk mooi omdat dit de contradictie is waarin dit verhaal gegoten is. Prachtige zachte potloodtekeningen die een verhaal weergeven van jeugdtrauma’s en psychologische terreur. Mocht de term ‘Beeldthriller’ of ‘Graphic thriller’ nog niet bestaan dan zou die hier wel heel toepasselijk zijn.
De prachtig uitgevoerde turf van net geen 200 pagina’s start met een ogenschijnlijk liefdevol relaas van Fanny, jonge vrouw die boodschappen doet in Parijs om kerstavond te vieren met haar tweelingzus Tania en haar moeder. Kleine addertjes onder het gras. Haar partner dokter Duval zal er niet bij zijn, hij heeft dienst en het gezelschap met haar moeder de hele avond ziet hij toch niet zitten. Oom Louis kan er niet bij zijn sinds zijn vrouw is overleden blijft hij liever alleen thuis. Fanny denkt: “ook al is niet iedereen erbij, we zullen zoals zoveel families lekker eten bij de kerstboom. Al zijn we niet zoals die andere families.”
Na deze intro springt de tijd enkele uren vooruit als dokter Duval wordt opgeroepen door de politie om naar het commissariaat te komen. Fanny zit in hechtenis op verdenking van moord. Vol met bloedspetters mag hij haar zien maar niet spreken. De toon is gezet in grauw bruingrijze kleuren. Ontzetting op het gelaat van Thibault Duval in contrast met scherpe onderzoekend blikken van de inspecteur. Wie ze heeft vermoord blijft in het ongewisse en dan komt de vraag van haar advocaat: “Om u te verdedigen moet ik als weten. Echt alles!”
Wat volgt is het levensverhaal van Fanny en Tania, een onafscheidelijk tweeling en een heel hardvochtige moeder. Gelukkig is er nog oom Louis en zijn vrouw Pauline die de tweeling regelmatig in huis neemt en meeneemt op vakantie om ze toch een soort van liefdevolle omgeving te bieden. Vergis je echter niet dit is niet zomaar een rechtlijnig verhaal over een ontwricht gezin en de schrijnende emotionele mokerslagen die daardoor op de kinderen neerkomen. Pas op het einde, zoals het hoort bij een thriller komt een ontknoping die je zal verbazen en waardoor alles op zijn plaats valt, geen vrolijk einde.
“Vermoorde onschuld,” of hoe je met zijdezachte potloodtekeningen psychologische terreur bikkelharde tot leven brengt. Ik moest er na het einde van bekomen. Zo gruwelijk mooi.
Jan Stevens, redacteur boekensite.gent