De hele wereld is altijd zijn speeltuin geweest. Gemiddeld is hij 150 dagen per jaar op reis. In het historische jaar 2020 was Tom Waes vooral thuis, in Vlaanderen. Maar hij kon het niet laten: ook nu ging hij op zoek naar markante mensen met al even markante verhalen.
Wat is angst? Die vraag heeft Daan Heerma van Voss, van jongs af aan geplaagd door angsten, lang beziggehouden. Maar diep graven durfde hij niet. Totdat zijn vriendin hem op een herfstochtend een opdracht gaf – hij moest het fenomeen angst doorgronden, voor het te laat was, voor hemzelf én hun relatie.
All that jazz is een boek waar elke muziekliefhebber weken mee zoet kan zijn, onderverdeeld in moods, voor elk moment.
Als leerkracht in het basisonderwijs maakt Naomi Smits van alles mee. Haar ervaringen beschreef ze in columns voor Trouw en Juf & Meester, die nu samen met nieuw materiaal voor het eerst zijn gebundeld.
‘De wereld na de pandemie’ is Fareed Zakaria’s nieuwste boek.
In tien hoofdstukken over mondiale thema’s, variërend van biologische risico’s tot de definitieve doorbraak van digitaal leven tot een opkomende bipolaire wereldorde, helpt Zakaria lezers na te denken over de mondiale effecten van de coronacrisis.
‘In de schaduw van Berlijn’ is Jonathan Lichtenstein’s verhaal over zijn vader en hun onderlinge band. In 1939 ontsnapte Hans Lichtenstein met een van de Kindertransporten uit Nazi-Duitsland naar Groot-Brittannië.
Op 13 maart, precies het moment dat de wereld stilviel, begon Stephan Vanfleteren te wandelen. Hij wandelde bij valavond, vaak was hij uren onderweg. Hij zag het lente worden. ‘Alles zoals altijd. En toch kijk je nu beter. Je ziet dat de winterstormen het strand hebben veranderd. Dat vloed anders terugstroomt naar de zee. Je fantaseert uitvergrote virussen in de kruinen van de geknakte bomen.’ Gaandeweg raakt hij op de 15 kilometer rond zijn huis uitgekeken en breidt hij zijn actieradius uit. Onderweg fotografeert hij, maar hij houdt ook een dagboek bij.
Dit boek is het relaas van twee wielervolgers die aanvankelijk een wielerseizoen in duigen zien vallen. Ze tonen zich bezorgd over de impact van het virus, niet alleen op de samenleving, maar ook op de toekomst van de wielersport.
Zelden is op zo’n begeesterende manier over de liefde voor het ondergesneeuwde of vergeten boek geschreven als in de klassiek geworden essaybundel Oud papier (1998) van de Vlaamse schrijfster, kunsthistorica en filosofe Leen Huet. In tweedehandsboekhandels en antiquariaten laat ze zich leiden door het toeval, wat haar onder meer bij François-René de Chateaubriand, Marie Bashkirtseff, Sarah Bernhardt, Georges Eekhoud, Giacomo Casanova, Virginie Loveling, Selma Lagerlöf en Gustave Van de Woestyne brengt. Met gretigheid, enthousiasme en esprit brengt Huet verslag uit van haar bevindingen.
Oud papier is een aanstekelijke lofzang op de literatuur in al haar facetten, die ook bij de lezer tot een onstuitbare leeshonger kan leiden.
Dit boek vertelt het fascinerende verhaal van deze classificatie. De prachtige zoölogische illustraties laten zowel de artistieke trends zien als de stand van de wetenschap. Zo vertellen ze ons evenveel over de mens als over de dieren die erop staan afgebeeld.