Monte Carlo

Het is 1968, net voor de start van de grand prix fomule 1 in Monaco. Het publiek komt niet alleen voor de wedstrijd, maar ook voor de beau monde die op dat soort evenementen graag haar opwachting maakt. Vooral naar de komst van het jonge filmsterretje Deedee wordt reikhalzend uitgekeken. Het publiek gaat uit zijn dak wanneer Deedee verschijnt, de pers rept zich al naar de tribune waar ze de prins zal groeten. Zij veegt echter het protocol aan haar laars en neemt niet de geplande route, maar loopt over het parcours tussen de bolides door. Jack Preston, een eenvoudige monteur van Team Lotus, ziet hoe de jonge deerne zijn richting uit loopt. Zijn hart slaat enkele slagen over, want hij denkt dat ze recht op hem afstapt. Tot plotsklaps - in een fractie van een seconde - de boel de lucht in vliegt. Instinctief gooit Preston zich op de actrice om haar tegen de vlammen te beschermen en redt hij haar leven (en haar mooie gezicht).

Preston raakt zelf zwaar verbrand, maar het idee dat hij Deedee heeft gered, doet hem zijn eigen pijn vergeten. Terwijl hij in Engeland revalideert, wacht hij geduldig op een teken van dankbaarheid van Deedee. Want hij heeft wel haar leven gered, maar de pers liep de verkeerde kant uit toen het allemaal gebeurde. Er bestaan (bijna) geen foto’s van. Als een sluipend gif neemt het verlangen naar erkenning bezit van Jack Preston en tast het gaandeweg alles aan wat hem lief is: zijn huwelijk, zijn godsbeeld, zijn geloof in de mensheid.
inge Michiles www.cobra.be

Monte Carlo staat garant voor snelheid, gierende uitlaten en scherp afgestelde motoren van glanzende ‘bolides,’ zoals die razende, uitgekiende racewagens weleens genoemd worden. Een bolide is eigenlijk een astronomische vuurbal die een magnitude -14 of helderder bereikt, de term wordt ook wel gebruikt voor vuurballen die een hoorbaar geluid voortbrengen. Een betere omschrijving kan ik niet vinden voor Monte Carlo van Peter Terrin, een messcherp verhaal waar geen woord teveel maar ook geen woord te weinig in staat of een prachtvertelling van 173 pagina’s die je in één ruk uitleest en terugslingert naar 1968. Na zes uur lezen bleef ik verweesd achter met een prachtboek in mijn handen, ’t bleef nog enkele dagen nazinderen.