Corsicaanse rapsodie

Marcantonu Cianfarani is een onregelmatig schrijver met een desastreus liefdesleven. Hij heeft een literaire boekhandel die alleen buiten het hoogseizoen geopend is. Diep in de bergen van Corsica woont Marcantonu als een kluizenaar in het huis dat hij van zijn voorouders heeft geërfd.Hij verzet zich tegen de houding van zijn eilandgenoten die een materialistisch en toerisme-afhankelijk leven leiden. Marcantonu kan alleen het gezelschap van twee vrienden nog verdragen. De ene heet Traianu: een boer die gefascineerd is door geschiedenis en architectuur. De andere is Mansuetu: een zwijgzame en gehandicapte herder, de laatste vertegenwoordiger van een cultuur die generaties lang nauwelijks is veranderd.Corsicaanse rapsodie confronteert de lezer met het verval van een eeuwenoude beschaving. Een proces dat ten tijde van Marcantonu's opa begon toen de bevolking van het eiland gedecimeerd werd door de Eerste Wereldoorlog en dat vandaag de dag verergert als gevolg van de maffia en hordes toeristen die het eiland meedogenloos plunderen.
Corsicaanse rapsodie schetst het onontkoombare verdwijnen van een oude wereld maar ook de opstand van een individu dat boven alles voor een nieuw leven kiest en zich bevrijdt van het verleden.

Boeken over een boekwinkels begeesteren mij, zeker als die een functionele rol opnemen en niet zomaar een locatie zijn waar zich één of ander romantisch  liefdesverhaal afspeelt. Het verhaal dat grandioos is geschreven vanuit de ik-vorm vertelt de innerlijke strijd van Marcantonu Canfarani, een strijd die hij aangaat tegen de teloorgang van een eeuwenoude beschaving en waarvan hij weet dat hij die zo goed als op voorhand reeds heeft verloren. Hij weigert zich te voegen naar de wetten van het toerisme en leidt zijn leven op een geheel eigenwijs ritme, hij sluit zijn boekhandel in het topseizoen en trekt zich dan terug in de bergen in zijn ouderlijk huis. Marcantonu verdraagt slechts het gezelschap van Traianu, een boer met fascinatie voor architectuur en geschiedenis en Mansuete, een zwijzame gehandicapte herder. De kracht van dit boek en ik kan je verzekerden dat deze kracht neigt naar een oerkracht zit hem in de harde confrontatie met het verval van een eeuwenoude samenleving. Het verhaal gaat met behoorlijke sprongen regelmatig terug in de tijd tot aan de eerste wereldoorlog waar het soldatenleven van Marcantonu zijn grootvader wordt beschreven, belangrijk omdat daar de ondergang begon met de decimatie van de Corsicaanse mannelijke bevolking. Gaandeweg krijg je een zicht op het eigen levensverhaal van Marcantonu en de wijze waarop hij reageert op een cultuur waar geweld, zwijgzaamheid en familietraditie nog deel van uitmaken. Dikwijl rauw en expliciet maar dikwijls ook zo diepgaand.
Geen boek dat je zomaar even wegleest, Marcu Biancarelli verplicht zijn lezers om er hun hoofd bij te houden door drie verhaallijnen in elkaar te vlechten, die plots te laten stoppen om ze dan nadien terug hun plaats te geven.  Neem daar dan nog de dikwijls vergaande maar prachtige filosofische, maatschappijkritische uitgeschreven bedenkingen en discussie bij en dan weet je zometeen dat dit een boek is dat wel wat leesenergie vraagt. Wat je ervoor terugkrijgt is meer dan de moeite waard!
 
Jan Stevens