Getekend
Katja kan aan niemand uitleggen waarom ze echt niet op bezoek wil bij haar moeder. Ze is nog maar veertien als ze een overdosis pillen slikt en naar de spoedafdeling wordt gebracht. Als ze er een beetje bovenop is hoopt ze voor altijd uit de buurt van haar moeder te kunnen blijven. Maar de jeugdrechter beslist er anders over. Katja loopt weg van huis. Ze vat post bij de deur van een psychiatrisch ziekenhuis, en smeekt om te worden opgenomen, bang dat er anders iets heel ergs zal gebeuren. Evelien De Vlieger is auteur van boeken voor kinderen en jongeren. Voor 'Getekend' sprak ze niet alleen met Katja Holvoet, maar ook met hulpverplegers en psychiaters.
Ik las reeds meerdere YA boeken, die overigens meestal schitterend leesvoer zijn voor volwassenen. ‘Getekend’ komt uit de voor mij nog onbekende Slash-reeks, een initiatief van schrijver Edward Van de Vendel (Geluksvlinder). Deze boeken gaan over het echte leven en worden geschreven samen met een ervaringsdeskundige, een bijzondere jongere. Zo schreef Evelien De Vlieger over het leven van Katja Holvoet en sprak daarnaast ook met hulpverleners en psychiaters.
Katja heeft een wel heel onstabiele jeugd gehad, haar moeder is psychisch gestoord en Katja woont bij haar vader en haar stiefmoeder. Bij haar vader is het al niet beter hij is labiel, zonder inzet en belangstelling voor zijn dochter “ Als ik er maar mijn ogen voor sluit gebeurt het niet” en haar stiefmoeder vindt Katja maar een aanstelster die hen veel problemen bezorgd. Om de twee weken moet ze voor enkele uren naar haar moeder en broer samen met haar al even wrede grootmoeder. De broer bezorgt er haar nog een jeugdtrauma bovenop. Op haar 14de doet ze een zelfmoordpoging maar eigenlijk wil ze niet dood, ze wil veiligheid, geborgenheid aandacht en warmte. Na die zelfmoordpoging is ze twee jaar vrij van haar bezoekplicht maar dan is er, althans voor mij de ‘papieren’ jeugdrechter die er anders over beslist. Katja moet en zal op bezoek gaan bij haar moeder zoniet volgt er een dwangsom en dat wil de ‘bange’ papa niet.
Als het tijdens één van die bezoeken héél erg fout gaat vlucht ze weg, ze zoekt zelf hulp (kan je je dat inbeelden?). Ze smeekt om opgenomen te worden in een psychiatrische instelling, “De Stroom” om ergere toestanden te voorkomen. Ze wordt opgenomen waarbij de voornaamste doelstelling van de zorgverleners is haar doen inzien dat zij er wél toe doet, dat niet zij maar haar moeder het probleem is maar evengoed haar stiefmoeder, grootmoeder en broer. Maar de weg is moeilijk als je steeds geleefd hebt in een omgeving die totaal niet geïnteresseerd is in jou.
Je leert als lezer hoe het is als je opgroeit zonder liefde, bescherming en warmte. Je maakt kennis met het reilen en zeilen in een psychiatrische instelling en het leven tussen andere jongeren met problemen. Je ervaart hoe Katja haar vastklampt aan elk sprankeltje warmte en aandacht. Ik wil graag afsluiten met een quote die ik las over dit boek: “Een verhaal dat bij veel jongeren, mede-patienten en professionals op veel erkenning en herkenning kan rekenen!”
Lut Delanghe