De honden
Al vijf jaar is Cameron met zijn moeder op de vlucht voor zijn gewelddadige vader. Telkens wil zijn moeder weer verhuizen omdat zijn vader hen op het spoor is. Wanneer Cameron in de kelder van hun nieuwe onderkomen - een afgelegen boerderij - een oude map vindt met angstaanjagende kindertekeningen, raakt hij in de ban het lot van de vorige bewoners. Al snel geeft het huis geheimen prijs die alleen Cameron lijkt te zien.
“ De honden,” is het eerste Young Adultboek van de Canadees Allan Stratton. De wijze waarop je meegenomen wordt in de denkwereld van een jongen geeft meteen aan dat dit niet het proefstuk is van de auteur. Van Allan Stratton verscheen reeds eerder werk zoals “Chanda’s geheim (2007) en Chanda’s oorlog (2010)” en diverse toneelstukken. Niettegenstaande het taalgebruik inderdaad door de korte eenvoudige zinstructuur vrij leeftijdsgebonden is heb ik er als adult toch enorm van genoten. Stratton verstaat de kunst om je te laten binnendringen in de gevoelens en emoties van een bang kind, een kind dat door de constante vlucht van zijn moeder voor het huiselijk geweld een erg eenzaam bestaan kent. Dat kan ook niet anders want door het snelle verhuisritme kan hij nergens een thuis opbouwen. Hij verzeild dan ook vrij vlug in zijn eigen wereld waar hij zelf moet afrekenen met zijn angsten maar ook met het gemis van een vaderfiguur. Een gedrag en omstandigheden die de beste voedingsbodem zijn voor pesten en uitsluiting. Hoe zei Bram Vermeulen dat ooit in één van zijn prachtige songteksten? “ Ze ruiken het, ze voeln het, ze zien het aan je rug? “
Tijdens één van die vluchten belanden ze in een afgelegen oude, vervallen boerderij met een heel stugge huiseigenaar. In de kelder van de bouwvallige woning vindt Cameron een verzameling kindertekeningen met angstaanjagende taferelen:
“Ik kijk er lang naar. Hoe langer ik kijk, hoe meer vormen ik erin zie, en hoe meer vormen ik zie, hoe duidelijker ze worden. Staarten. Tanden. Plassen bloed. Mijn hart staat stil. Honden. Het is een troep wilde honden, en ze zijn bezig iets aan flarden te scheuren. “
Een passage die mooi het snelle leesrimte en de korte zinsbouw illustreert, iets waarvan ik vermoed dat onze jonge lezers wel aanspreekt. Cameron doet er alles aan om de geschiedenis van dit huis en zijn jonge bewoner te achterhalen. Deze zoektocht waarbij hij geleid wordt door een fantoom in zijn hoofd brengt heel wat uitzonderlijk gedrag met zich temeer omdat Cameron zich meer en meer in zijn eigen geest terug trekt, binnensmonds tegen zichzelf prevelt en zich dieper en dieper in zichzelf terugtrekt. Dit gedrag maakt hem terug erg kwetsbaar en hij is opnieuw het mikpunt van spot en uitsluiting op zijn nieuwe school. Merkwaardig genoeg is de gelijkenis van zijn eigen levensverhaal en dat van zijn hersenspinsel, Jacky erg groot. Dit is ook de leeskracht van dit uitzonderlijk verhaal, gedurig brengt Stratton je in twijfel wat echt is, wat verzonnen is en waar de oorsprong van dit alles ligt.
“Honden” zet je op het puntje van je stoel, brengt je in tweestrijd, verplicht je om na te denken over de impact van ons volwassen gedrag op onze kinderen maar bezorgt je terzelfdertijd een waar leesgenot. Een leeswaardige YA, die ik als volwassene veellezer wel heel graag heb gelezen.
Jan Stevens