Moordzaak zonder lijk
Geen plaats delict, geen bekentenis, geen getuigen, geen moordwapen: 18 jaar cel
Henk Peters is sinds 29 april 2009 spoorloos. Ondanks talloze uitgebreide zoekacties is er nooit een lijk gevonden. Toch is er een man veroordeeld tot 18 jaar celstraf voor de moord op Henk Peters, een vonnis dat dit jaar door de Hoge Raad is bevestigd. Het betreft hier een moordzaak zonder lijk, zonder plaats delict, zonder getuigen, zonder moordwapen, zonder noemenswaardig motief en zonder een bekentenis. In de Nederlandse rechtspraak een juridisch unicum.
Misdaadauteur Jac. Toes en journalist Paul Bolwerk schreven, op basis van gesprekken met betrokkenen en niet eerder openbaar gemaakte bronnen, een true-crimethriller over deze raadselachtige en razendspannende zaak, waarvan de ware toedracht wellicht nooit aan het licht zal komen.
Op 4 mei, 2012, verscheen op NL.nl volgend binnenlands nieuwsbericht. Hiermee werd een justitiële zaak beslecht die Nederland jarenlang in de ban hield.
“Achttien jaar cel voor moord zonder lijk
Foto: Th
ARNHEM - Het gerechtshof in Arnhem heeft de 42-jarige Frans J. uit Arnhem vrijdag veroordeeld tot 18 jaar cel voor de moord op amateurfotograaf Henk Peters uit Doorwerth en het wegmaken van diens lijk.
Peters verdween Koninginnenacht 2009 in Arnhem. Talloze sporen en vreemd gedrag linkten J. al snel aan de verdwijning, maar de rechtbank sprak J. eerder vrij wegens gebrek aan bewijs. Het hof vindt het beschikbare bewijs genoeg.
Het hof gelooft dat J. Peters heeft vermoord om diens auto. Frans J. had de auto en allerlei andere spullen van Peters in zijn bezit, inclusief foto’s die het slachtoffer nog maakte van een Koninginnedagconcert.
Ook belde hij later uit naam van Peters met diens telefoon en zocht hij op internet naar termen zoals lijkbezorging, dood en kogel door hoofd. In J.’s eigen auto zat een bloedspat van Peters en J. had een wapen.
Opheldering
De veroordeelde beloofde opheldering over zijn gedrag en over 'wat hij wist,' maar zweeg vervolgens. Door zijn houding weet de familie van Peters nu nog steeds niet waar hij is.
De rechtbank dierf eerder zonder het lijk en zonder getuigen of ander direct bewijs de conclusie ‘schuldig’ niet aan. Volgens het hof leveren de vele sporen, het rare gedrag, de spullen, de leugenachtige dwaalsporen die J. heeft gelegd gezamenlijk het benodigde bewijs.
Bijzonder kwalijk
De straf is zoals het Openbaar Ministerie (OM) destijds bij de rechtbank en in hoger beroep opnieuw eiste. Het hof vindt het bijzonder kwalijk dat J. naar anderen wees en mensen op een dwaalspoor zette.
Dat geldt ook voor het feit dat J. zich na de verdwijning zelfs uitgaf voor Peters en zei dat die even ongemoeid gelaten wilde worden.
Het hof kon bij het bepalen van de straf alleen maar dingen opnoemen die in het nadeel van J. meewogen. Zelfs dat hij eerder geen strafblad had werkte niet verlichtend zoals normaal, nu daar tegenover staat dat hij met zijn zwijgen de familie van het slachtoffer in het ongewisse houdt. “
Tot zover NL.nl, een mooie samenvatting van de media in Nederland, mei 2012.
Op basis van gesprekken met betrokkenen en niet eerder toegankelijke bronnen hebben misdaadauteur Jac. Toes en journalist Paul Bolwerk een onthullende true-crimethriller geschreven over deze zaak, die vele sinistere en spectaculaire ontwikkelingen kende.
Onderzoeksjournalistiek. In het boek verschijnt deze misdaad haast chronologisch, met hier en daar een voorzichtig leemte in het feitelijke onderzoeksgebeuren aangevend. Het blijkt te gaan over een banale domme moord, begaan door een recidive kleine crimineel en met als inzet een auto en fotomateriaal Het gevolg zijn vele menselijke drama’s en een ongelooflijke gemeenschapskost.
Ter discussie staan onze rechtspraak, de rol van de rechter, de advocaat, het principe van “alles of niets”, het zwijgrecht van verdachten versus rechten van nabestaanden, de universele rechten van ieder mens. Eerlijke justitie is niet gemakkelijk en blijft een afweging van filosofische principes.
De auteurs nemen zelf geen standpunt in, de beoordeling van de rechter wordt overgelaten aan de lezer.
Koen Elsen, http://www.tussenkunstenkonfituur.be/nl/