Meisje met zeven namen

Hyeonseo Lee is een vijftienjarig meisje dat gelooft dat Noord-Korea de beste plek ter wereld is. Wanneer ze illegaal haar geboorteland verlaat om op bezoek te gaan bij familie in China, weet ze nog niet dat het jaren zal duren voor ze haar moeder weer zal zien. Hyeonseo’s afwezigheid wordt door de autoriteiten snel opgemerkt en uit angst voor zware straf raadt haar moeder haar aan weg te blijven. Pas veertien jaar later keert Hyeonseo terug naar de Noord-Koreaanse
grens om haar moeder en broer naar Zuid-Korea te smokkelen, een levensgevaarlijke missie.

Een boek dat ik iedereen zou aanraden in deze tijden van wanhopige vluchtelingen en de vele negatieve reacties die dit oproept. Echt stilstaan bij de beweegredenen van zij die hun land ontvluchten omwille van onderdrukking, oorlog, dreiging, angst aanslagen... Naar een ander land of continent vluchten doe je niet voor je plezier. Ook dit boek is een verhaal over vluchten maar dan in eigen land, van Noord-Korea naar Zuid-Korea. Het start als Kim II-Sung nog aan de macht is en Kim Jong-il zijn zoon als opvolger klaar zit. Alle staat in het teken van de geliefde leiders, in ELK huis hangt een foto van hen en als er iets gebeurt zoals brand is dat het eerste wat je redt uit het huis. Er zijn zelfs regelmatig controles of de foto’s wel mooi onderhouden worden, een uitgebreid voorbeeld van de absurditeiten en regels waaraan de bevolking moet voldoen.
Hyonseo woont met haar ouders en broer in Hyesan aan de oevers van een smalle rivier, de Yalu. Vandaar kan je gewoon naar China kijken. Het is voor veel Noord Koreanen dan ook de uitgelezen plaats voor smokkel van goederen legaal, illegaal, erg illegaal. Daar doet Hyonseo haar moeder ook aan mee waardoor ze vrij goed doorheen de grote hongersnood in de jaren ’90 komen. Toch blijft het regime van angst, repressie en corruptie bestaan, wordt de bevolking afgestompt en ongelooflijk wantrouwig gemaakt. Iedereen, zelfs je buur kan je verrraden en toch kan je heel veel bekomen via omkoping dat schering en inslag is. Niettegenstaande dit alles blijven de Noord-Koreanen ervan overtuigd in het mooiste en beste land ter werled wonen.
In het tweede deel van het boek start bij Hyonseo als ze 17 jaar oud is en de rivier, bevroren tijdens de wintertijd ‘even’ oversteekt om familie te bezoeken.  Wat ze echter niet verwachtte is dat ze nooit meer terugkon, te gevaarlijk voor haarzelf maar ook voor haar familie gezien de haatdragenheid, ingebouwd in het regime.
Wat volgt is haar strijd om uit de handen te blijven van prostitutie en politie, ze heeft zelfs geen paspoort maar wel een pak doorzettingsvermogen. Ik vond haar een hele poos niet echt symphatiek, eerder naiëf zonder de echte ellende te beseffen van haar volk. Maar je voelt bij haar ondanks alles het gemis van haar vaderland, haar familie en haar twijfel over haar beslissingen. Ze keert nog éénmaal terug naar die grens want ze heeft nog iets te verwezelijken met een helse tocht als gevolg. Dit biezonder spannend laatste deel kan ik niet vrijgeven zonder spoilers maar je wordt wel ondergedompeld in de gespannen sferen van Korea, Laos en China.
 
Lut Delanghe