Late roem

Het is wel erg late roem die de oude Eduard Saxberger krijgt voor de dichtbundel die hij vroeger heeft gepubliceerd. Maar de jonge man die bij hem aanbelt is zo enthousiast en vleiend dat Saxberger wel met hem mee móét gaan naar diens wekelijkse schrijverskring. Daar slepen de stellige aanbidding en de grote bevlogenheid van de nieuwe generatie hem mee. De vlam wakkert op, hij voelt zich jong en gewaardeerd, totdat hem op een voordrachtavond iets pijnlijk duidelijk wordt. Heeft hij zich in het ootje laten nemen?

Schnitzler, mij onbekend was een Oostenrijks auteur waarvan zijn boeken op de brandlijst van het naziregime stonden en zodoende ook daadwerkelijk op de brandstapel belandde. Dit alleen is al voldoende om dit te lezen. Temeer omdat ‘late roem’ pas in 2014 werd ontdekt.  
Het hoofdpersonage, een zeventigjarige dichter die in de vergetelheid is geraakt wordt tijdens zijn wandeling aangesproken door een jongeling. De jongeling Meier vertegenwoordigt een groep aanhangers van Schnitzler waar hij wordt geïntroduceerd. Dit zorgt voor de erkenning die hij nooit kreeg, late roem.
Maar er is iets dat niet klopt en dromen blijken bedrog te zijn.
Een prachtige novelle in oud taalgebruik met dubbele bodem, heerlijk om lezen.
 
Jan Stevens