Eindfeest

Dat fijne leven verandert van de een op andere dag wanneer bij Constance kanker vastgesteld wordt en de artsen haar bijna onmiddellijk daarna opgeven. Ze heeft hooguit nog maar een paar maanden te gaan. Haar tijd is nu ineens afzienbaar geworden, en juist daarom wil ze nog één ding doen waarmee ze kan schitteren.
Ze besluit een afscheidsfeest te geven voor een aantal van haar vriendinnen. Met het bepalende verschil, dat ze alleen de vrouwen uitnodigt die haar in de steek lieten toen ze ziek werd. Daardoor krijgt het afscheidsfeest een wrang randje. Wat deze vriendinnen namelijk niet weten, is dat het voor Constance letterlijk het laatste feest van haar leven wordt. En wat haar betreft geldt dat ook voor hen. Dit krankzinnige besluit om deze vrouwen mee te nemen in haar eigen ondergang, legt ze voor aan haar psychiater Victor Daans. Ze vraagt hem haar te helpen om haar duistere plannen niet uit te voeren.
Ze wil dat hij haar behoedt voor het plegen van de moorden. Als ervaren therapeut is Victor ervan overtuigd dat hij dit probleem wel aankan. Maar naarmate Constance meer macht over hem krijgt, raakt hij ook meer en meer verstrikt in zijn eigen, ethische dilemma’s. Hoe ver gaat zijn beroepsgeheim? Mag hij dat extra geld van Constance wel aannemen voor zijn zwijgen? En waarom laat hij zijn echtgenote in het ongewisse over deze aantrekkelijke en duistere patiënte? De klok tikt door en de tijd dringt.

Jet Van Vuuren schreef met dit Eindfeest haar achtste luchtige thriller, met telkens een vrouw als hoofdpersonage.
Hier is het Constance, een oudere rijke gescheiden vrouw. Ze woont in een vervreemdende  residentiële buurt en ze heeft terminaal  kanker. Constance heeft nog één doel in haar nog korte leven: wraak nemen op ieder die haar liefdesleven of privacy in de weg stonden:  vriendinnen, een buurvrouw, een arts.  Nu ze zelf zal sterven kan ze rustig nog enkele moorden plegen, haar eindzege op het leven in een eindfeest.
Van bij de eerste pagina’s is het plot duidelijk, de rest is opbouw. Ook de personages blijven verwarrend overkomen, slap en onpersoonlijk.  Net als Constance zelf lijkt ieder zielig met zichzelf bezig te blijven, en komen vroegere relaties nooit echt uit de verf of blijft  samenhang zoek . Ik kon me als lezer met geen enkel personage identificeren. Het boek is wel vlot geschreven,  zonder dat je het weet zit je aan de slotpagina’s, maar echte spanning blijft uit.
Eindfeest lijkt meer op een soap dan op een thriller: mooi en ontspannend om als toeschouwer aan je voorbij te laten gaan, een doorkabbelend verhaal,  evenwel zonder echte spanning die je van een goede thriller zou verwachten. Geen spetterend eindfeest dus, maar een doordeweeks leuk feestje.

Koen Elsen