Nops, Nora's veer

Een verloren veer die haar eigen weg vindt.
Een zoektocht... Een leugen...
Dit boek van Nops en Nora gaat over zijn wie je bent. Dat mag. Anderen zijn er al meer dan genoeg!

Ach, vertedering en warmte vloeit zachtjes binnen bij mij als ik “ Nora’s veer ,” bekijk, lees én nog eens herlees. Een verhaal over vriendschap, gewoon echte vriendschap zonder enig opportunisme mag gewoon niet ontbreken in de klas, thuis en in de leefwereld van een jong kind. Nops en Nora, twee witte konijntjes, eentje met een radijsje en het ander met een worteltje op hun body zien elkaar graag. En als er iets tegen zit dan helpen ze elkaar dan ook onmiddellijk. Nora is haar mooie veer van Pauw kwijt en heeft veel verdriet. Samen gaan ze op zoek bij Mol in zijn rommelig hol, bij Eekhoorn in haar Spic en Span huisje, bij Uil tussen al haar boeken en ook bij Egel. Maar Egel wil zijn deur niet opendoen. Als alle vriendjes dan aan Egel zijn deur staan moet hij wel bekennen dat hij de veer heeft. Maar waarom? Dan ontspint er een mooi gesprek over liegen en vergeven. Iets dat wij toch allen doen?
Niet alleen daarom verdient dit boek zijn plaats in de huiskamer en de klas maar ook omdat het aanzet tot nadenken over anders zijn en zichzelf niet zo mooi vinden. Of gewoon omdat het wederom zo mooi en zacht is getekend. Ik hou echt wel van die twee lieve witterds.
 
Jan Stevens