Woensdag

De relatie van Fred en Marjan loopt op de klippen, wat leidt tot een valschermsprong met fatale afloop. Maar wat is er precies gebeurd en hoe is het zover kunnen komen? 'Woensdag' volgt de gedachten en bewegingen van een groep vrienden, die voortdurend cirkelen rond deze twee centrale gebeurtenissen. Fred is een talentvolle reclamescenarist die zich met volle overgave op zijn carrière stort. Langzaam maar zeker brengt zijn ziekelijke drang naar controle en bevestiging zijn eigen gezondheid en die van anderen in gevaar. Zijn relatie met Marjan, een vrouw van weinig woorden, brokkelt steeds verder af. Hans, een rijzende ster aan het firmament van de Vlaamse stand-upcomedy en Freds beste vriend, werkt aan zijn eerste zaalshow. Daarin leunt hij gevaarlijk dicht aan bij zijn relatie met Freya, tevens de beste vriendin van Marjan, en bij wat zich afspeelt in de vriendengroep van de vier. De stervende liefde van de hoofdpersonages en het gestage ontrafelen van hun vriendenkring vinden hun weerslag in een tekst die leest als een huis waar net een sloopkogel doorheen is gegaan.

“Alles van waarde is weerloos” (Lucebert) , ik lees het elke dag op de gevel bij St Jacobs, Gent dichtbij huis. Deze prachtzin komt ook voor in “Woensdag” van Mathijs Duyck. Wie het boek leest en dat raad ik iedereen aan zal wel weten waarom.
Een debuutroman die er eigenlijk geen is want wat Duyck hier neerpent mag voor mij best zonder blozen naast Jonathan Franzen staan. Deze gedragen Vlaamse versie over een vriendengroep zoals er zoveel zijn houdt ons als geen ander een spiegel voor het gelaat waarbij onze rimpels en onvolmaaktheden haarscherp uitgetekend zijn. Een passage uit het boek uitgesproken door één van de hoofdpersonages kan niet toepasselijker zijn:
“ het verhaal dat ik wil vertellen is niet zomaar een verhaal. Het bestaat uit stukken en lagen als vuil op het vel van een zwerver, zo hard aangekoekt dat ge niet meer kunt zien waar het vuil eindigt en de huid begint. “
Ook dit verhaal laat de lezer grotendeels in het ongewisse. Alles start met een soort van beschouwing door een vaag personage waarvan je pas als het boek uit is kan begrijpen waarom dat er staat. Het is ook het eerste wat je terug zal lezen na het eind. Het verhaal neemt onmiddellijk een vliegende start met een duo parachutesprong beschreven op nauwelijks één pagina maar zo bepalend dat je dit doorheen het leesproces steeds opnieuw doorheen je gedachten laat razen. Duyck neemt je doorheen verschillende plaatsen, personen en tijdstippen mee op een soort van roadtrip tussen een vriendengroep waarbij het verleden zoals altijd een grote rol speelt in het heden. Iets wat in het laatste hoofdstuk op een gigantisch theatrale wijze duidelijk wordt gemaakt. Soms denk je dit stevent hier regelrecht af op een suspense ontknoping maar ‘ergens’ voel je dat er meer in zit. De diepgang in de karakters en de zo typische Vlaamse onuitgesprokenheid laten al gauw aanvoelen dat er meer in zit dan zomaar een vakkundig opgebouwd verhaal. Ik heb ongelofelijk genoten van de prachtige taal, de hilarische situaties waarbij het etentje bij vrienden mij zo herkenbaar uit mijn zetel deed rollen van de pret maar bovenal het beklijvende vierde deel dat mij terug aan mijn stoel kluisterde.
Topniveau! Respect Mathijs Duyck.
 
Jan Stevens