Het vorige meisje
Na een verschrikkelijke gebeurtenis is Jane toe aan een nieuwe start, in een nieuwe woning. Een lange zoektocht leidt haar naar een huis in Folgate Street. Ze wordt verliefd op het bijzondere gebouw en is zeer gecharmeerd van de beroemde architect, waardoor ze een aantal vreemde regels op de koop toe neemt: er mogen geen boeken, geen foto’s en geen persoonlijke eigendommen worden meegenomen. Dan hoort Jane van de onverwachte dood van de vorige huurster, Emma, die verrassend veel op haar leek. Terwijl ze de waarheid probeert te achterhalen, volgt ze onbewust dezelfde bewegingen, neemt ze dezelfde beslissingen, ervaart ze dezelfde angst als het vorige meisje...
De inhoud van het verhaal klinkt veelbelovend en origineel. Ik kan dit alleen maar beamen na het uitlezen, het zit wel heel goed in elkaar.
In London met een beperkt budget een betaalbaar huurhuis vinden, begin er maar aan. Jane een jonge vrouw geeft het dan ook bijna op als de makelaarster met een speciaal voorstel voor de dag komt. Ze heeft nog een pand, een fantastisch pand zelfs in Hampstead, Hendon. Het huis staat in de buurt bekend als Folgate street 1. Het is betaalbaar maar velen kunnen niet leven met de vele verplichtingen, geboden en verboden die in het huurcontract gevat zitten. Het huis is aan de buitenkant een soort kubus en binnenin héél minimalistisch. Het is full domotica, deuren openen, verlichting, douches, keuken alles wordt aangestuurd met ultrasone sensoren. De architect en eigenaar Edward Monkford wil alles liefst ook zo houden zonder inbreng van de huurder, zelfs versieringen, tapijten gordijnen tot boeken toe moeten behouden blijven. Bij al deze voorwaarden komt nog een lijst met soms wel heel absurde vragen, een soort van psychologische test en de architect zelf behoudt een vetorecht over wie er ‘mag’ wonen in Folgate Street 1.
Jane is dan ook erg blij dat zij de nieuwe huurster mag worden. Zij kan de rust van het huis wel gebruiken om bij te komen van een trieste gebeurtenis in haar leven. Langzamerhand verandert die rust echter in een soort van onrust. Er sluipen ‘rare voorvallen’ in haar leven, zo ligt er op geregelde tussenpozen een grote bos lelies aan haar deur en dan zijn er die geruchten. Er zou voor haar een ander meisje gewoond hebben, Emma. Zij werd dood aangetroffen onderaan de trap. Nog vreemder is dat Emma en Jane sprekend op elkaar lijken. Ook Emma zocht rust in dit huis, om er samen met haar vriend Simon een trauma te verwerken. Hun relatie liep echter stuk. Zowel Emma als Jane hebben heel sterke gevoelens voor Edward de architect. Wat Jane die te veel toevalligheden ontdekt en gaat wroeten in het verleden echter niet beseft is dat ze in groot gevaar verkeert.
Dit is echt een verrassend boek met een heel onverwacht einde. De schrijfstijl daar moet je wel aan wennen. Elk, vrij kort hoofdstuk wordt verteld vanuit de twee vrouwen, “TOEN:EMMA”” en “NU:JANE.” Eerst een beetje verwarrend maar deze structuur werkt schitterend!
Lut Delanghe