De verzamelaar

Fiona Cummins creëerde voor De verzamelaar een psychopaat die nog angstaanjagender is dan Hannibal Lecter. De verzamelaar toont de donkerste kant van de mens en een gevecht tussen wraak, vergeving en hoop.

Hij heeft het goed gepland. Hij leidt twee levens. In het ene is hij zoals iedereen. In het andere is hij de beheerder van het macabere bottenmuseum van zijn familie. Het is tijd om de collectie aan te vullen. De verzamelaar is klaar voor de jacht. En de zesjarige Jakey Frith die leidt aan het stenen man syndroom heeft precies wat hij zoekt.
Wat volgt is een angstaanjagend kat-en-muisspel tussen de verzamelaar, Jakeys vader Erdman en de gedreven maar gevoelige detective Etta Fitzroy, wier levens meer en meer met elkaar verstrengeld raken in een race tegen de klok om Jakey te redden.

De vijfjarige Clara Foyles stapt de schoolpoort uit. Ze wordt gepest om haar misvormde handen. Ze zien eruit als kreeftenscharen, omdat ze bij allebei drie vingers mist.
Net daarom heeft ‘De bottenverzamelaar,’ die vooral geïnteresseerd is in afwijkende botten, haar al een hele poos in het oog. Hij ziet zijn kans schoon en ontvoert haar op klaarlichte dag.
Rechercheur Etta Fritzroy wordt op het onderzoek geplaatst terwijl ze zelf nog een persoonlijk trauma verwerkt. Ze blijft ook bezig met een onopgeloste ontvoeringszaak van een jaar geleden waarbij Grace, een kind nooit werd teruggevonden. Zij is  de eerste die denkt aan een link tussen beide ontvoeringen. We leren ook de familie Frith kennen; Erdman, Lilith en hun zoon van zes Jackey.
Jackey lijdt aan het Stone Man Syndrome, een zeldzame ziekte waarbij als het ware een tweede skelet gevormd wordt. Hij zit hierdoor vast in zijn eigen botten en kampt met grote bewegingsmoeilijkheden. Jackey kunnen ontvoeren lijkt voor de bottenverzamelaar het summum voor zij eigen bottenmuseum. Uiteindelijk lukt dit hem waardoor vader Erdham en rechercheur Etta Fitzroy bijna 24 op 24 uur naar hem op zoek zijn, de tijd dringt. Elk op zijn eigen manier verzamelen ze informatie en komen zo achter het beroep, en tenslotte het adres van de bottenverzamelaar. Uiteindelijk zijn er nu drie vermiste kinderen waarover de politie nog volledig in het duister tast over een mogelijke link of motief van de ontvoerder.
Gaandeweg doorheen al deze zaken komen we meer en meer te weten over die totaal geschifte figuur, ‘De bottenverzamelaar.’ In zijn dagelijks werk is hij bijna onzichtbaar, thuis verzorgt hij zijn zieke vrouw en de rest van zijn tijd steekt hij in ‘zijn hobby.’
Het is vooral eerder een griezelig en eng boek dan spannend. De hoofdstukken zijn kort, tot superkort, onderverdeeld in dagen en dan nog eens met tijdsaanduidingen. Dit alles wordt verteld vanuit verschillende personages en hun perspectief. Het einde is heftig met nog veel niet beantwoorde vragen dus komt er zeker nog een vervolg.
 
Lut Delanghe