Verwachting

Het leven dat ze wil, is niet van haar. 
Agatha en Meghan zijn allebei zwanger en leven in dezelfde stad. Maar dat is dan ook het enige dat hen bindt. Meghan leidt haar perfecte leven met liefhebbende man en prachtige kinderen, terwijl Agatha na een zware werkdag wanhopig bij de telefoon zit te wachten op een berichtje van haar vriend, de vader van haar aanstaande kind. 
Toch worden de beide vrouwen vriendinnen en steunen ze elkaar tijdens hun zwangerschap. Terwijl Agatha een leven verzint dat mooier is dan de werkelijkheid, is ook Meghan niet zo perfect als ze lijkt; ze probeert zaken geheim te houden voor haar man. Al snel zullen de levens van de twee vrouwen op een gevaarlijke manier met elkaar verknoopt raken, tot er geen weg terug meer is.

Ik las al eerder een aantal thrillers van deze Australische auteur: “Sluit je ogen”,”Door mijn ogen” en “Zeg dat het je spijt,” Stuk voor stuk sterke thrillers. Ze horen thuis in een reeks met vaste hoofdpersonages, de aan Parkinson lijdende psycholoog Joe O’Laughlin en zijn side-cick een oud inspecteur Vincent Ruiz. Dit boek behoort niet tot die reeks en heeft als titel “Verwachting,” en als ik even flauw mag doen het voldeed niet aan mijn verwachting. Sterker, het leek een meer boek van iemand anders in een compleet ander schrijfstijl.
Je leest op de achterflap dat twee vrouwen, Agatha en Meghan allebei zwanger zijn. Ze wonen in dezelfde stad maar kennen elkaar niet. Agatha zorgt ervoor dat ze elkaar tegenkomen en een soort vriendschap sluiten, Agatha heeft plannen!
Ze is een alleenstaande vrouw van rond de veertig met een heftig verleden iets dat nogal vaag blijft in het verhaal. Ze kwam blijkbaar ook weg met een aantal verschillende misdaden, zelfs zware daden. Meghan haar leven is veel duidelijker, maar voldoet niet aan het ideale gezinnetje zoals het lijkt met haar man Jack, dochtertje en zoontje. Zowel Meghan als Jack hebben zo hun geheimen.
Ongeveer halfweg het boek komt er een serieuze ommekeer en eerlijk? Ik had dit niet zien aankomen, er zaten volledig andere scenario’s in mijn hoofd, ditmaal een echt sterk punt. Maar daardoor weet je wel ongeveer wat er in het tweede deel zal gebeuren, wat overigens niet wegneemt dat het af en toe behoorlijk spannend is. Helaas is het einde en de afronding van het geheel nogal flauwtjes. Op zich is het boek niet slecht, eerder een beetje simpel en onrealistisch. Dit lijkt echt in niks op Robotham zijn vorige boeken, dit zal wel zijn bedoeling geweest zijn. Ik vrees dat ik mij wat vergaloppeer als ik zeg dat dit een vrouwenboek is of geschreven lijkt te zijn door een vrouw, een gedachte die terecht niet gender correct is. Voor mij was dit een tegenvaller omdat het van deze auteur kwam en hij met dit gegeven mij een totaal ander boek had kunnen bezorgen.
 
Lut Delanghe