Bonita Avenue

Joni Sigerius, de dochter van de rector magnificus van de Twentse universiteit, drijft samen met haar vriend Aaron een handeltje dat ze maar liever voor haar krachtige en briljante vader verborgen houdt. Het is in het jaar van de vuurwerkramp dat ook in het gezin de boel explodeert. Niet alleen lopen Joni en Aaron tegen de lamp, die zomer komt ook de enige en echte zoon van Sigerius vrij uit de Scheveningse gevangenis. Acht jaar later pas - Joni verdient inmiddels miljoenen in Los Angeles - verneemt Aaron wat er zich in 2000 werkelijk heeft afgespeeld.
Peter Buwalda schreef een meeslepende debuutroman over noodlot en verval, idylle en schoonheid.

Bonita Avenue lag al een hele tijd in mijn blikveld, eerst maanden in de boekhandels en dan nog eens een paar maanden bij mij thuis op m’n boekentafel. Om maar te zeggen dat ik steeds op mijn hoede ben als ik een in de vakpers geciteerde ‘literatuurparel’ in huis haal. Uiteindelijk begin je er toch aan, zoal steeds bij mij erg behoedzaam. ’t Heeft niet lang geduurd...

‘t Heeft mij gepakt en meegezogen tot de laatste letter. Sigerius, rector magnificus, oud judo-kampioen, wiskundig genie schopt het tot minister van onderwijs. Dit selfmade verhaal heeft echter een pak duistere kanten. Zaken die gaandeweg via een pak dubbele verhaallijnen en de nodige flashbacks langzaam, heel langzaam maar zo powerful ontrafeld worden. Een deliquente karaktergestoorde zoon, een dochter van zijn tweede vrouw die zich met haar manisch-depressieve vriend verrijkt in de porno-industrie, zijn eigen harde levenslijn zorgen voor een zelfdestructie zonder weerga.

Je weet dat het fout zal aflopen met Sigerius maar je moet echt wachten tot de laatste pagina’s en dan nog blijft dit nazinderen. Niet alleen de plot maar vooral het gehele boek en het prachtig barokke taalgebruik dat er nergens ‘over’ gaat.

De energie ‘spat’ hier werkelijk uit de bladspiegels!

Grandioos boek