Na 72 uur
Manon Bradshaw is negenendertig en werkt als brigadier bij de politie in Cambridge. Om in slaap te vallen na een rampzalige internetdate luistert ze naar de politieradio en ontvangt ze een melding die haar naar een uitermate vreemde plaats delict zal leiden. Studente Edith Hind is inmiddels vierentwintig uur vermist en de politie moet in actie komen. Er zijn weinig aanwijzingen: een paar bloedsporen in de keuken, sleutels en een telefoon die op tafel liggen en de voordeur die openstaat. Al snel blijkt dat Edith er een verborgen leven op na hield. Manon staat onder zware druk om de zaak meteen op te lossen, want als een vermist persoon niet binnen 72 uur wordt gevonden, is diegene meestal vermoord...
Maak kennis met Manon Bradshaw, ze is rechercheur bij de politie in Cambridge. Maar ze is bovenal single die de biologische voelt tikken en heeft voortdurend foute dates. Ze wordt samen met Davy, haar professionele partner op een zaak gezet van de onrustwekkende verdwijning van een studente, Edith Hind. Ze verdween uit het huis waar ze met haar vriend Will Carter woont. De deur open, bloeddruppels op de keukenvloer, haar sleutels en telefoon nog op tafel, genoeg om dit als een vermist persoon met hoog risico te plaatsen.
Voor de politie is dit een moeilijke zaak, zonder verder ook maar enige aanknopingspunten. Elk spoor dat ze volgen loopt ook weer dood. Ook de pers zet hun onder druk want Ediths ouders zijn niet zomaar de minste. Ze zijn erg goed bevriend met de minister van buitenlandse zaken en Ian, haar vader is arts/chirurg van de Koninklijke familie. Toch komen langzaam bepaalde zaken aan het licht waardoor Ediths geheimen openbaar worden gemaakt. Dit gebeurt in gesprekken met haar vriend Will, haar vriendin Helena, een louche professor Garfield en met een vroeger crimineel.
Na 72 uur is een verhaal dat echt blijft boeien met personages die ‘echt’ zijn, je gelooft als het ware in hun bestaan, geschreven in een prettige en humoristische stijl. Het boek bevat verschillende korte hoofdstukken afwisselend vertelt door Manon, Davy, Helena en Miriam de moeder van Edith. Het zijn stuk voor stuk personages die verdriet meetorsen. Dan is er ook nog Ellie, de zus van rechercheur Manon die nog een rol speelt in dit verhaal. Er is een soort van vete tussen de zussen. Na de dood van hun moeder heeft Ellie wel nog contact met de nieuwe vrouw van hun vader maar Manon weigert dit.
Wat mij plezierde in dit boek is dat het einde oké is, ditmaal niet de spanning opbouwen en dan met hocus pocus de oplossing presenteren. Neen, het is gewoon af, het klopt!
Na 72 uur is niet het debuut van Susie Steiner eerder werd al ‘Home coming’ uitgegeven maar niet vertaald in het Nederlands.
De volgende delen aub. wel, dit is echt een boek voor meerdere delen met prachtiges personages als Manon en Davy.
Lut Delanghe