De krokodilvogel

Op een vroege ochtend in het centrum van Kopenhagen loopt de gepensioneerde Gregers Hermansen voorzichtig de trap van zijn appartement af om zijn vuilniszak buiten te zetten. Op de begane grond klemt de deur een beetje. Gregers probeert de deur open te krijgen, maar struikelt en valt. Als hij weer bijkomt, ontdekt hij dat hij boven op het bebloede lichaam van een jonge vrouw ligt. Het is het begin van een nachtmerrie voor de bewoners van het appartementencomplex en eveneens voor rechercheurs Jeppe Kørner en zijn collega Anette Werner. Vooral omdat er al gauw wordt ontdekt dat een andere bewoner van het gebouw een thriller schrijft over de moord op een jonge vrouw in een appartementencomplex...

Een boek met een verhaal dat zich afspeelt in een zonnig Kopenhagen, iets anders dan de donkere, koude sferen in ander Scandinavische thrillers. 

Op een morgen brengt een oude man, Greger Hermansens in een appartementsgebouw zijn vuilnis naar beneden. Onder hem wonen twee jonge meisjes en boven hem de eigenares van het appartementsgebouw, Esther de Laurenti een gepensioneerde lerares.

Greger merkt dat de deur van het appartement onder hem openstaat. Als hij die wil dichtdoen struikelt hij en valt binnen, recht op een bebloed lichaam van een jonge vrouw, duidelijk dood. Prompt krijgt hij een hartaanval, je zou voor minder.

Rechercheurs Jeppe Kørner en Anette Werner moeten deze moord onderzoeken. Het lijkt eerst simpel maar ze stoten telkens op andere feiten en hun onderzoek gaat alle kanten uit, zeker als er nog iemand vermoord wordt. Er komen heel veel personages aan te pas, de ouders van het vermoorde meisje, haar vriendin, zo ook Kristoffel die zangleraar is van Esther. Beiden zijn ondertussen niettegenstaande het grote leeftijdsverschil, Esther is drie maal zo oud als Kristoffel, goede vrienden. Esther zelf is bezig met het schrijven van een thriller die nog heel belangrijk zal zijn voor het verhaal en vormt samen met nog twee anderen een schrijversclubje. Esther is ook alcoholieker, wijn, veel wijn.

Via het verhaal komen we in de wereld van kunst en theater terecht maar worden er nog een pak andere thema’s aangesneden zoals abortus, het weggeven van kinderen en pleegtehuizen.

Er zijn verschillende mogelijke daders waaronder een aantal louche figuren en een wel heel bizarre bekentenis.

Het hele verhaal wordt verteld door rechercheur Jeppe en Esther waardoor we veel over de beiden te weten komen maar veel minder over zijn collega Anette. Jeppe zelf is een paar maanden gescheiden, zwelgt in zelfmedelijden maar maakt wel dat hij ‘echt’ overkomt. Anette is een ware tegenpool en heeft een gelukkig huwelijk.

Het hele verhaal leest vlot zonder al te veel beschrijvingen, gewoon to the point. Spannend kan je het niet echt nomen maar dat hoeft ook niet altijd. Naar het einde toe en bij het plot stijgt de spanning wel maar echt naar adem happen is er niet bij. Alleen vraag ik mij de zin af van de fragmenten tussen Jeppe en een zekere Anna? Misschien in een volgend deel?

Lut Delanghe