Wie liefheeft wint
Dominique woont samen met haar man in Parijs. Claude is een hebzuchtig type dat er alles aan doet om zijn omgeving te imponeren. Dominique probeert hem op haar beurt gelukkig te maken, maar hij maakt het haar met zijn grenzeloze bemoeizucht niet makkelijk.
Hun bijzondere, begaafde dochter Epicene heeft een hekel aan haar vader, en die haat is wederzijds. Als op een dag Dominique een bijzondere vriendschap sluit, verslechteren de verhoudingen in het gezin en komen er wrede leugens boven tafel.
'Wie liefheeft wint' is een originele en sprookjesachtige vertelling over de puurste emoties die in de mens verscholen zitten, met een psychologische scherpte die we alleen van Nothomb kennen.
Van liefde of genegenheid is in het huwelijk van een jonge man en vrouw in Parijs al geen sprake meer als in de jaren zeventig hun enige dochter wordt geboren, die zij de wonderlijke naam Épicène geven. Van haar moeder krijgt zij alle zorg, liefde en aandacht, maar haar op status en aanzien gerichte vader negeert zijn dochter vooral, alsof hij haar bestaan wil ontkennen. Dat vervult de jonge Épicène met wrok en haat, wat uitmondt in een catastrofale wraakactie op haar vader. In dit gruwelijke verhaal rond monsterlijke patriarchale macht spelen, naast vertrouwde motieven als schaamte, haat en wreedheid, ook vernietigingsdrang en overlevingskracht een cruciale rol. Korte scènes rond veelal symbolische situaties worden afgewisseld met snelle dialogen tussen personages, die met hun genderneutrale, soms vreemde namen vragen naar identiteit oproepen. Deze in Frankrijk gunstig ontvangen, kleine roman van de zeer productieve, gelauwerde Franstalige Belgische auteur (1966), lijkt het pendant te zijn van "Het doorboorde hart'* (2018), waarin het draait om een zeer giftige moeder-dochterrelatie.