De zilverweg
Sinds zijn zeventienjarige dochter Lina verdween bij een bushalte aan de Zilverweg in het noorden van Zweden zoekt haar vader Lelle naar sporen van haar. De desolate streek is een ideaal oord voor zonderlingen die iets te verbergen hebben. De politie heeft de zaak allang opgegeven tot er opnieuw een meisje wordt vermist. Lelle gaat tot het uiterste om de meisjes en de dader te vinden.
Debuutthriller van Stina Jackson, zij won er al meer dan één prijs mee.
Het is echt een duister, hypnotiserend boek over leven aan de rand van het bestaan, zoals op de achterflap vermeld. Het verhaal speelt zich af in desolate streek in het noorden van Zweden. Eigenlijk twee verhalen.
Het ene start met dat van Lelle die al drie jaar elke zomervakantie op zoek is naar zijn dochter Lina. Drie jaar geleden zette Lelle zijn dochter af aan een bushalte aan de Zilverweg. Hij is behoorlijk obsessief op zoek in een streek waar het jaren kan duren voor hij alles afgespeurd heeft. De politie geeft aan de zaak geen prioriteit meer. Door zijn zoektocht en autoritten krijg je een goede beschrijving van dit Zweeds gebied dat vooral heel donker en koud aanvoelt. Degenen die hij in de bossen ontmoet zijn vaak mensen in de marginaliteit, door de maatschappij vergeten en aan hun lot overgelaten. Ook Lelle verwaarloost zichzelf, rookt ongelooflijk veel en liefst in zijn auto met gesloten ramen.
Naast Lelles verhaal heb je dat van Silje en Meja, moeder en dochter, die vanuit het zuiden van Zweden komen. Silje doet dat vooral voor een man Torbjön. Meja zelf is het verhuizen meer dan zat, ruim dertig keer in haar 17-jarig leven. Ook de zorg voor haar moeder die kampt met mentale problemen en zwaar aan de drank is wordt zwaar voor haar. In de bossen ontmoet zij er drie broers Carl-Johan, Gran en Pär. Ze zoeken elkaar vaak op. De broers wonen met hun ouders in Svartsjö, een soort commune. Maja hoopt daar de warmte en stabiliteit van een gezinsleven te vinden. Ze krijgt een relatie met Carl-Johan.
Je ziet op eerste zicht totaal geen samenhang tussen de twee verhalen, die komt dan ook pas laat in het boek. Meja gaat naar school en krijgt daar les van Lelle. Ondertussen verdwijnt er weer een meisje, Hanna en is er terug volop interesse van de politie. Zoals in veel Scandinavische thrillers verloopt ook in deze verhalen alles traag en tegelijkertijd ervaar je een onderhuidse spanning, er staat iets te gebeuren.
Het boek staat bol van thema’s die met elkaar vermengd worden, het onmetelijk verdriet van een vader op zoek naar zijn dochter, eenzaamheid, verwaarlozing en verslaving maar ook doorzettingsvermogen en kracht, zowel bij Lelle als bij Meja.
Een passage wil ik jullie niet onthouden:
“ De eerste zomer had hij bij iedere dorpsgek en vrijgezel die hij kende aangeklopt om te vragen of hij een kijkje mocht nemen in de kelder en op zolder. Hij was ontvangen met gevloek en met koffie, maar wat hem het meeste was bijgebleven was de eenzaamheid, dat er overal zo’n eenzaamheid was? Die breidde zich uit en vrat de randen van de oergronden aan, verspreidde zich als een ziekte onder degenen die achterbleven terwijl de rest vertrok. En nu was een van hen, een van de eenzamen.”
Lut Delanghe