De meisjes zonder naam

Op een koude winterdag wordt de 17-jarige Linn afgezet bij de meisjeskostschool Täcktaholm in Södermanland. Na enkele stormachtige jaren hoopt ze hier weer wat grip op haar leven te krijgen. Maar algauw raakt ze verwikkeld in enkele conflicten met haar nieuwe schoolgenoten.
Wanneer een van de leerlingen spoorloos verdwijnt, realiseert Linn zich dat ze zelf ook gevaar loopt.
Dan krijgt misdaadverslaggever Ellen Tamm van TV4 bericht dat het ongeïdentificeerde lichaam van een meisje is gevonden vlak bij het stadje Nyköping. De politie classificeert de zaak als moord.
Nadat het lichaam van een tweede meisje wordt gevonden reist Ellen af naar de kostschool, op zoek naar antwoorden. Ze moet de waarheid achterhalen voordat er nog meer meisjes sterven.

In de pers wordt Mikaela Bley (1979) geprezen als de nieuwe Zweedse Thrillerkoningin, te vergelijken met Camilla Läckberg. Dit boek is het vierde in een reeks met misdaadverslaggever Ellen Tamm in de hoofdrol. Elk boek is een afgerond verhaal op zich.

Ellen Tamm krijgt een anonieme tip over een meisjeslijk zonder hoofd dat zou te vinden zijn in een bevroren wad nabij haar geboortestad Nyköping. Als ze op onderzoek trekt ontmoet ze rare vrienden van weleer en komt ze op het spoor van een dure kostschool voor meisjes met psychische problemen. Rond dezelfde tijd komt een nieuw meisje in de kostschool terecht, Linn, heeft zogenaamd ADHD en haar mama ziet de opvoeding niet zelf zitten.

Twee verhalen spelen zich tegelijkertijd af. Het onderzoek van Ellen en het verblijf van Linn in de kostschool. Wanneer een tweede lijk gevonden wordt en in de kostschool nog een meisje is uitgeschreven komen Ellen en Linn samen, ze ontdekken welke spookachtige drijfveren er allemaal spelen en proberen een derde moord te verijdelen. We volgen haast per dag en per uur afwisselend wat beide vrouwen ondernemen. Beide personages komen hier sterk uit naar voor. Ellen is veertiger en probeert na een moeilijke jeugd nog altijd haar eigenwaarde te vinden, ze is zeer gedreven in haar werk, heeft allerlei affaires, is sexy en recht voor de raap. Ellen is als tienermeisje al even hard op zoek naar zichzelf. Ze is beroemd om haar controversiële blog over ADHD, maar kan moeilijk om met de vele kritieken, ze is al even ondernemend, maar puberaal flink in de war.

De kennismaking met de personages en hoe ze omgaan met hun menselijke beperkingen, soms uit faalangst of onwetendheid en toch heel positief in het leven kunnen staan is de mooiste kant van dit vierde deel in de serie. Het verhaal zelf, de intrige, is wat zwakker. Als lezer kom je zelf al gemakkelijk van bij het begin achter het mysterie van de ‘meisjes zonder naam’, en gaandeweg ontdek je al vlug wat de duistere achterliggende motieven zijn, nog voor de personages er zich zelf van bewust worden. Grote spanning is er niet, maar een vlotte schrijfstijl, beeldende taferelen over het Zweedse landschap en het sociale gebeuren in de kostschool, maken er wel een plezierige  thriller van.

Koen E., gastrecensie