De dagen gedichten

De dagen bestaat uit heldere gedichten die hun oorsprong vinden in alledaagse ervaringen en waarnemingen, vaak in het Midden-Franse landschap waar Willem van Toorn een groot deel van het jaar woont – zoals de zorg voor hout voor de winter, de omgang met eeuwenoud gereedschap, het overtrekken van kraanvogels. Weer andere gedichten zijn ontstaan uit onontkoombare confrontaties met de dood, zoals de verrassende aanwezigheid van een overleden vader, de herinneringen van Dora Diamant aan Franz Kafka, en het delven van een graf voor een kleine hond. Wat de gedichten bindt is de gelijktijdigheid van vroeger en nu, van vergankelijkheid en voortbestaan.

Impresssies:

De link met midden Frankrijk is al bij het lezen van het begin van dit boek duidelijk. Het gedicht Canicule voerde me terug naar een snikhete vakantie waar ook wij specialist werden in het zoeken van schaduw. Al dan niet vergezeld van een goed glas rosé. Alleen zit er in dit gedicht een ondertoontje.

En als wekelijkse rommelmarktbezoeker (heimwee naar de zorgeloze covidvrije zondagen…) kon ik ook enorm genieten van het gedicht Vide-grenier…’de economie van het kleingeld, de weemoed, het gedeukte, gescheurde maar weer opgelapte, van wat ooit geliefd, onmisbaar was.Hoe mooi kunnen woorden zijn?

En dan is er het prachtige gedicht Bisogna morire ( we moeten sterven )…Een gedicht vol herinneringen afgewisseld met citaten van de Italiaanse componist Stefano Landi uit de Passacaglia della vita (de passacaglia van het leven).

Ik genoot van deze gedichtenbundel. Willem van Toorn weet als geen ander alledaagse ervaringen en waarnemingen in een beschrijvende poëzie om te zetten.

Saskia Van Bastelaere, gastrecensie