Heertje en meneertje

Wat zijn het dikke vrienden, Heertje en Meneertje.
En wat zijn ze dol op bouwen!
Heertje maakt een toren, Meneertje graaft een kuil.
In de hoogte en in de diepte werken ze aan hun eigen huis.
Op de bouwplaats drinken ze samen thee.
Dan, op een dag, zijn ze klaar.
Ze wonen ieder in hun ideale huis maar ze missen elkaar.
Samenwonen is toch gezelliger.
Maar waar?
Een innemend, filosofisch en humoristisch verhaal over vriendschap.

“Picture books are art,” ‘t klinkt chique in het Engels maar sommigen zijn echt kunst. Als beelden, woorden mij raken is het voor mij kunst. “Heertje en Meneertje” is kunst.Een titel, drie woorden en als je die uitspreekt en dit boek nog even dichtlaat dan drijven er verwachtingen naar boven. Zelden zo’n krachtige titel van een prentenboek tegengekomen.

Ik zou het ook zo aanbrengen mocht ik dit boek mogen voorlezen. Laat die drie woorden en de twee figuurtjes eerst maar even bezinken. Er is zoveel te zien op deze cover. Jan Van Lierde weet echt als geen ander een expressie op gezichten brengen. Maar ook de lichaampjes van Heertje en Meneertje spreken boekdelen.

Een kijkt naar boven en de ander naar onderen. Ook mol kijkt naar boven en vogel die op de titel zit dan weer naar onderen. Ik wil maar meegeven dat wat je ziet op de cover meer is dan zo maar een cover illustratie, dit is het boek, het verhaal, de tweestrijd. Die details zijn zo subtiel aangebracht, op de titelpagina vliegt het vogeltje naar boven en kruipt mol terug naar onderen. Dit is een prentenboek dat je meermaals moet inkijken, lezen en op jou laten inwerken. Je komt er niet met eenmaal lezen.

Het verhaal start met Heertje en Meneertje die aan het werk zijn. ‘t Zijn dikke vrienden, bouwers, sleurders, werkers, en de bouwkeet die ze maken wordt nog heel gezellig ook. Maar pas dan kan het echte werk beginnen. Ze graven een gat, en gaten graven zorgen voor zand en dat wordt een hoop naast het gat. Er worden keuzes gemaakt. Meneertje kijkt naar boven en Heertje kijkt naar beneden. Met hun zelfgemaakte ladders gaan ze alsmaar verder, Heertje naar boven en Meneertje de diepte in. En niettegenstaande ze elk hun eigen richting uitgaan blijven ze elkaar toeroepen, Ze hebben echter elk geen tijd om de ander te helpen want ze willen alsmaar verder naar boven, naar beneden.

In de bouwkeet komen ze elkaar weer tegen met hun broodtrommels op de schoot. En dan zie je twee dubbele pagina, de ene de lucht in, de andere de grond in met alles wat ze onderweg tegenkwamen. Helaas op’t eind zien elkaar niet meer en missen ze elkaar. Gelukkig kunnen ze er in hun bouwkeet over praten. Er kwam een oplossing.

Elle van Lieshout en Erik van Os schreven een prachtig verhaal over vriendschap, over passies maar ook over elkaar missen. Wat een prachtig en zacht verhaal en als je dan Jan Van Lierde kan inschakelen om dit alles in beelden om te zetten dan krijg je kunst. Ik ben gewoon gek op dit boek! Ik zou kunnen uitweiden over die prachtige sublieme details, over die mooie eenvoudige maar krachtige woorden, over die beminnelijke gelaatsuitdrukkingen, over die frisse lay-out waar zoveel schwung inzit maar daarvoor vind ik niet de woorden. Gewoon kijken, lezen en herlezen.

Jan Stevens, redacteur boekensite.gent