Ik zal nooit trouwen 1938
De visie van Juliette, reporter-in-opleiding, op de opkomst van het nazisme aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog!
In 1937 is Juliette, de dochter van de baas van de Trans-Atlantische Compagnie, 22 jaar. Ze heeft haar diploma op zak en is vastberaden om een groot reporter te worden. Haar vader, die ondertussen een eigen vrachtbedrijf heeft gesticht, krijgt van zijn zakenpartner, Gustave Noirhomme, een voorstel dat hij moeilijk kan weigeren: Herr Von Riblach, vertrouwensman van Hitler voor de civiele marine, wil investeren in de Compagnie van de Vijf Oceanen. Juliette is op de hoogte van de invasieplannen van de nazi’s en weigert. Ondanks de seksistische terughoudendheid van de hoofdredacteurs, jaagt Juliette haar droom na om een groot reporter te worden. Het magazine Horizon France geeft haar een kans om te tonen wat ze waard is. Ze gaat als stagiaire werken voor Daniel Fraiser, een doorwinterd en bijzonder onaangenaam journalist. Gustave Noirhomme, van zijn kant, is tot alles in staat om Juliette te dwingen haar aandelen af te staan aan de nazi’s…
Mijn generatie is opgegroeid met Robbedoes, de figuur en het striptijdschrift. Robbedoes ontstond in de geest van Robert Vel (Rob-Vel), Frans stripauteur die op heel jonge leeftijd al aanmonsterde op de ‘Majestic’, naar de piccolo die hem op een van die reizen begeesterde. In het album ‘Zij noemden hem Rooie’ vertelt auteur Yves Sente dat verhaal waarbij op het eind de ‘De rooie’ sterft. Met een dode held kan je weinig...
Er werd voor een gracieuze oplossing gezorgd om de reeks alsnog te kunnen verderzetten, je mag dat zeker ook letterlijk nemen. Juliette De Sainteloi (Mademoiselle J.) verschijnt met een tijdsprong van negen jaar 1938 terug met haar eigen verhaal. Zij zal dit ook verder doen in een nog te verschijnen album in 1946. Alles start opnieuw met het bezoek van oom Paul (de Franse oom Wim...) die op elke familiebijeenkomst nu het verhaal vertelt van Juliette, in een zwartgrijze getinte pagina zit hij bij zijn neefjes en nichtjes om de aanzet te doen van het vervolgdeel.
Juliette is een gedreven en journaliste geworden, een ware pittbull. Niet mis voor een vrouw in die vooroorlogse jaren waar vrouwen geacht werden kinderen te krijgen en aan de haard te blijven. Dit levert bijwijlen leuke plaatjes en situaties zoals bij haar eerste indiensttreding, tijdsgebonden mooi in een sterk maar sierlijk historisch kader, je zou zowaar willen terugkeren in de tijd. De nostalgie naar die periode is sierlijk in beeld gebracht. Juliette grijpt haar kans en bijt zich vast in een dossier om de verborgen agenda van Nazi-Duitsland te openbaren. Een dossier dat ook zijn tentakels uitspreidt naar het eigen vermogen en familiekapitaal. Niettegenstaande Juliette een ware feministe avant la lettre is en ooit zweerde: “Ik zal nooit trouwen,” valt zij als een blok voor een galante man die haar pad kruist maar die eigen aan stripverhalen het niet goed voorheeft met haar.
Het hele album ademt de sfeer uit van het klassieke stripalbum, het katapulteerde mij meermaals terug de tijd in en toch voelt het niet echt retro aan. Een strip die je leest voor het leuke swingende verhaal maar nog nog meer bekijkt voor de prachtige illustraties en beelden. (Niet echt een jeugdstrip)
Jan Stevens, redacteur boekensite.gent