Een fatale leugen

Lucy verhuist van Brooklyn naar een afgelegen gebied bij Woodstock, om het verleden achter zich te laten. Haar nieuwe buren Vera en John ontfermen zich over haar. Maar ook zij blijken een verleden te willen ontvluchten en naar eigen zeggen is de enige manier waarop ze met een schone lei kunnen beginnen, het in scène zetten van Johns dood. En ze vragen Lucy hierbij te helpen. Maar wat begint als een leugentje tegen de politie, wordt een nachtmerrie wanneer John daadwerkelijk dood wordt aangetroffen. Lucy moet achterhalen wie ze écht kan vertrouwen, voordat zij als dader wordt aangewezen…

In het vorige boek ‘Nieuwe vrienden’ van louis Candlish ging het uiteraard over vriendschap en vertrouwen van je nieuwe vrienden.  Ditmaal in ‘Een fatale leugen’ van Leah Konen terug hetzelfde thema; een nieuwe vriendschap, maar is die onvoorwaardelijk en wat wordt er van je gevraagd daarvoor? Hoever ga je daar in mee en loop je dan niet in de val?

Hoofdpersoon Lucy verhuist van Brooklyn naar een afgelegen gebied bij Woodstock om er een bewogen leven achter zich te laten. Haar nieuwe buren Vera en John ontfermen zich over haar en overladen haar met aandacht en vriendschap, alhoewel het vlug duidelijk wordt dat het voor Vera  een ‘vriendschap is van aantrekken en afstoten.’ Lucy komt er achter dat Vera en John ook een verleden willen ontvluchten. Voor hen is dat het in scène zetten van de dood van John.

Lucy wordt hierbij betrokken en haar taak is een leugen tegen de politie. Dit wordt algauw een nachtmerrie als John daadwerkelijk dood, vermoord wordt aangetroffen. Zelf zou ik dit nog niet vermelden op de achterflap…

Lucy moet nu achterhalen wie ze nog kan vertrouwen voordat ze zelf als dader aangewezen wordt. Geen simpele taak, er zijn namelijk verschillenden personen die verdacht lijken.

Het verhaal wordt langzaam opgebouwd en wordt volledig doorheen de ogen van Lucy bekeken. Iedereen, en dat zullen er velen zijn die net als ik denken: “Ja, nu weten we wel hoe alles in elkaar steekt en wie de dader is,” zullen wel bedrogen uitkomen. Ik had wat moeite met de schrijfstijl. een beetje teveel kleffe zinnen i.v.m. de vriendschap tussen Lucy, Vera en John, en veel beschrijvingen zoals: “ het bloed trok weg uit mijn gezicht… Met een op hol geslagen hart…”

Gelukkig is het einde van het boek dan weer heel verrassend, een richting waar ik niet had aan gedacht.

Lut Delanghe, redacteur boekensite.gent