Dromenvanger Dino en het verhaal van de Vespa

Jonge hulpkok Dino heeft het moeilijk. Er zitten gaten en kieren in zijn appartement, zijn ex-vriendin vergeleek hun relatie met ondermaatse appelcake en in het restaurant zit de strenge chef hem dagelijks achter de veren. Rust vindt Dino in het schriftje op zijn nachtkastje, waarin hij de namen noteert van de mensen over wie hij droomt. 
Als Dino de dochter van de chef ontmoet, komt ook haar naam in het schriftje terecht. Maar al snel blijkt dat ook zij van hem heeft gedroomd. Kunnen dromen werkelijkheid worden? Of verandert de werkelijkheid in een droom? Eén ding is zeker:
alles heeft te maken met de geschiedenis die kleeft aan de oude Vespa van de chef.

Tegen een achtergrond van druilerige herfstbuien, vreemde telefoontjes over een overleden huurder en een doosje boordevol gebak ontspint er zich een vertederend verhaal vol ontroering, humor en klein geluk. Maar bovenal toont deze roman hoe de liefde onze levens voorgoed kan veranderen.

Raf De Bie (1986) woont en schrijft in Lier. Hij studeerde aan SchrijversAcademie Antwerpen en was twee jaar redactielid bij Kluger Hans. Zijn kortverhalen verschenen bij o.a. DW B en deFusie. Dromenvanger Dino en het verhaal van de Vespa is zijn debuutroman.

Een speciaal boek, dat is wel het minste wat ik hier kan over zeggen. Het laat me een beetje verward achter.

Dino lijkt me een beetje een eenzame figuur, hij werkt in een restaurant waar hij de desserts maakt en zich laat uitkafferen door de chef. Zijn vorige vriendin heeft het al een tijdje uitgemaakt en hij woont alleen op een klein, uitgeleefd appartement waar hij gewoon de meeste spullen van de vorige, overleden huurder heeft laten in staan. Het boek gaf me eerst de indruk dat het een beetje over een zielige loser zou gaan, maar ik zag al snel dat dat helemaal niet het geval was. Wat een diepzinnige gedachten heeft deze jongen, en wat kan hij die mooi verwoorden! De metaforen zijn prachtig en taalkundig heel knap. “Het voelde alsof je de lucht kon drinken.” Zijn beschouwingen zijn ook mooi filosofisch en zetten je aan het denken. “Ik beschouwde het niet als een eindhalte, eerder als een plek waar je leert om van een situatie het beste te maken”

Deze roman is de debuutroman van Raf De Bie en ik ben zeker dat we nog van hem gaan horen. Al zijn zinnen zijn taalkundige pareltjes, knap om zo een gans boek te kunnen volschrijven.

Nadat Dino de dochter van de chef ontmoet, en de geschiedenis van de Vespa hoort, neemt het verhaal wel een heel aparte, onverwachte wending. Zou ik het durven vergelijken met het magisch realisme? Wat is nog werkelijk? En wat gebeurt in de verbeelding? Of in een droom? Ook heden en verleden, en zelfs de personages lijken in elkaar over te vloeien. Met de liefde als centraal bindmiddel.

Ik denk dat dit boek voor mij ook een eerste kennismaking was met uitgeverij Vrijdag, ik kan me niet meteen herinneren een ander boek van hen gelezen te hebben. Ze vernoemden zichzelf naar het bekende toneelstuk van Hugo Claus en publiceren overwegend werk van Vlaamse auteurs.

Ik ben alleszins heel benieuwd naar nog meer werk van Raf De Bie.

Els Van Daele, leesimpressie