De Engelsman die niet van wapens houdt. Deel 1 Chili met blauwe bonen
Het is
het einde van de negentiende eeuw. We zijn in Arizona, een van de zuidelijke staten van de Verenigde Staten, grenzend aan het mooie Mexico. We volgen de onnaspeurlijke avonturen van een zonderlinge meester in de rechten, de Engelsman Byron Peck. Vergezeld van zijn handlanger, de afschrikwekkende meneer Hoggaard, een Deen, doorkruist hij de woestijn op zoek naar een mysterieus document dat de loop van de Amerikaanse geschiedenis ingrijpend kan veranderen. Maar de bloedlinke Margot de Garine heeft hetzelfde doel, en zij gaat een onzalig verbond aan met een bende Mexicanen. Die lieden kennen God noch gebod, en het zijn vooral types zonder genade.
Net zoals ik als kleine jongen verzot was op de ‘Rode ridder’ was ik als tiener gek op westernstrips. Ik heb ettelijke ‘ blueberry's ’ stukgelezen. Het was dan ook meteen een heerlijk weerzien toen ik De Engelsman die niet van wapens houdt in handen kreeg. Blijkbaar ben ik de liefde voor het genre nog niet kwijtgeraakt. Ik kreeg dan ook wel een kanjer van formaat in huis!
Dit eerste album Chili met blauwe bonen laat reeds vanaf de cover doorschemeren wat je te wachten staat: actie, hilariteit, fijn tekenwerk maar vooral veel dubbele moraal.
Op de eerste pagina maak je meteen kennis met de twee hoofdfiguren de babbelzieke dandy Byro Peck en zijn sidekick de massieve Deen Knut Hoggaard die blijkbaar kampt met een spraakgebrek. De setting klopt volledig grand canyons, huifkar maar toch pakt de tekenstijl je onmiddellijk vast met erg mooie close-ups en tekeningen waar de vaart en bewegingen vanaf spetteren. In een mooi tempo maak je tijdens een heerlijk getekende reeks beelden van een treinoverval verder kennis met nog een aantal andere spelers. En dan vliegen de gensters van de beelden en het verhaal af! Je wordt in een razendsnel tempo meegenomen doorheen een flitsend verhaal van eigendomsrecht, valsheid en meedogenloosheid gespekt en gekruid (chilli met blauwe bonen…) met volle vrouwelijke naaktheid en stoer testosteron. Ach, gewoon heerlijke ontspannig maar zo prachtig getekend.
Ik kijk nu al reikhalzend uit naar deel twee, want één ding is duidelijk. Dit is nog niet gedaan!