De gierenclub

De waarheid is het eerste slachtoffer van de oorlog. Terwijl de revolutie de Arabische wereld in vuur en vlam zet, proberen oorlogsjournalisten te tonen wat er gebeurt. Maar wat ze hebben gezien en meegemaakt, gaat vaak ons bevattingsvermogen te boven. In De Gierenclub vertellen Rudi Vranckx en Caryl Strzelecki hoe oorlog, geweld en omwenteling de levens van gewone mensen verwoesten. Deze autobiografische striproman toont op adembenemende wijze wat we niet gezien hebben op het scherm, niet gelezen hebben in de krant. We reizen, in het spoor van de revolutie, van Tunesië, Egypte en Libië tot in Syrië waar ieders leven in gevaar is en de nieuwsjager uiteindelijk zelf het wild wordt. Het leven van een reporter is er een van ontmoetingen met mensen die hoop en wanhoop delen. Uiteindelijk komt De Gierenclub in Gaza terecht, jammer genoeg. Stopt het dan nooit?

Als de je naam Rudi Vranckx hoort dan denk je onmiddellijk aan harde reportages, oorlogsgebieden, gevaarlijke reisbestemmingen ed. Zeker geen associaties met strips en beeldromans. En toch…
Het werkt, daar mag je van op aan. De titel ‘De gierenclub’ verwijst naar een club die eertijds is opgericht nadat 2 oorlogsreporters de dood vonden. Het is eerder een gezelschap van gedreven reporters, journalisten en human watchers die het niet kunnen laten om misdaden tegen de mensheid  aan de kaak te stellen. Hun wapens zijn beelden, tekst en reportages. Hun gedrevenheid is een feit. Niettegenstaande de aangrijpende verhalen niet echt gruwelijk voorgesteld zijn blijven ze nog een tijd op je netvlies gebrand en zetten je terug aan het denken. Maar bovenal zie je hier een reporter zoals je die nooit ziet in een reportage want daar cijfert die zichzelf weg. In de Gierenclub voel je als het ware zijn ongerustheid, zijn volharding, zijn empathie, zijn vertwijfeling kortom je ziet hem als mens. Prachtig!
 
 een interview