Mambo Jambo, een krankzinninge liefde in Zuid-Amerika

Een enkele reis Nieuwe Wereld, naar de waanzin van Rio de Janeiro en de verraderlijke rust van Paraguay. Hij wilde zijn verleden vergeten. Zij, twintig jaar jonger, zocht het rauwe avontuur. Het werd een botsing tussen Holland cynisme en Spaanse furie. Het noodlot voerde hen naar de Argentijnse pampa, de Boliviaanse Andes en het desolate Vuurland. Het droomhuis werd een vervallen villa met vijf honden en negen katten. Een destructieve levenslust die van de pagina's afdruipt. La vida loca.

Hoe moet je nu zo’n boek omschrijven? ‘ Krankzinnig ‘, een woord uit de ondertitel benaderd nog het best deze roman. Ik liet het boek, vraag me niet waarom, misschien ligt het aan de titel Mambo Jambo, steeds maar voorgaan voor ander leesvoer. Uiteindelijk begin je toch te lezen... Wat een sneltrein! De hele korte hoofdstukken zijn erg fragmentarisch en je vraagt je lange tijd af waar dit verhaal eigenlijk heen gaat. Eens je door die gedachte heen prikt en je laat meevoeren begrijp je dat niet het plot belangrijk is, want je weet dat het fout zal lopen maar het is de zelfvernietigende levenswijze van het hoofdpersonage dat de kracht van dit boek vormt. Arthur ziet zijn Carmen dood- maar dan ook doodgraag, zit vol levenslust en talent en toch lukt het hem niet.

Als schrijven ruig en rock ’n roll kan zijn dan is het wel in dit boek.