Stille sprekers

Lito is net tien, heeft bijna het absolute record verbroken van World Force Rally 3 en is er zeker van dat hij het weer kan beïnvloeden door er zich op te concentreren. Zijn vader Mario neemt hem mee op een roadtrip in een truck die de naam Petrus draagt. Wat Lito niet weet, is dat dit wel eens Mario's laatste reis zou kunnen worden: hij is ernstig ziek.
Elena, de moeder van Lito, blijft alleen thuis achter. Als een bezetene zoekt ze houvast in boeken, waarin ze passages over ziekte en rouw onderstreept en van kanttekeningen voorziet. Plotseling stort ze zich in een heftig en pijnlijk avontuur dat haar weer doet voelen dat ze een lichaam heeft en dat ze leeft. Stille sprekers is een rauwe, maar tegelijkertijd tedere roman over seks en dood, over rouw en de troost van woorden. Maar vooral is het een intens eerbetoon aan iedereen die ooit een geliefde heeft moeten verplegen.

Andrés Neuman die enkele jaren geleden doorbrak met De eeuwreiziger  (Athenauem) heeft een nieuwe roman uit. Een roman volledig haaks op de romantiek en grootsheid van De eeuwreiziger. We krijgen hier een pracht van een ingetogen en meeslepend werk voorgeschoteld.

Onderstaande beginpassage zegt meer dan welk zinnig woord ik ook maar kan bedenken over dit prachtboek.

 'Ze zijn net vertrokken. Ik hoop dat mijn kind blij terugkomt. Van mijn man weet ik al dat hij niet meer terugkomt. Het was nu of nooit, zeker. Maar Mario heeft er moeite mee (mannen hebben daar in het algemeen moeite mee) te accepteren dat het ook wel eens nooit kan zijn. Ik denk er niet eens over na dat ze een ongeluk zouden kunnen krijgen, bij het woord alleen al breekt het angstzweet me uit, maar wat als het opeens slechter met hem gaat? En hij niet verder kan? Wat zou Lito dan doen?'
 
Deze roman draait rond drie personages Elena, Mario en hun zoon Lito. Mario is terminaal ziek en maakt een belofte waar door met zijn 10-jarige zoon een road-trip te maken met een vrachtwagen van zijn broer, een truck die de naam Petrus draagt. Elena blijft thuis, waar ze gepassioneerd romans, gedichten en essays leest en tracht haarzelf te begrijpen. Zij komt gedurende haar alleen zijn in een stormachtige rauwe wellustige relatie met haar huisarts terecht. Waar normaal personages met elkaar in contact zijn en praten met elkaar richten de personages zich hier rechtstreeks naar de lezer. Niettegenstaande ze samen het verhaal vormen hebben ze elk hun eigen verhaal vanuit hun eigen perspectief waarbij Elena’s dagboek de draad vormt van het verhaal.
 
Het is boek dat eigenlijk de vraag “Herlees mij?” uitstraalt. Als was het maar om de ingenieuze tijdsprongen, het wonderlijke denken van een 10-jarige of de kracht van ‘het ondergaan van gebeurtenissen die je leven vormen’ opnieuw te proeven.
 
Schitterend!