Glazen vleugels

Zaterdag 14 oktober. 
De afdeling hartbewaking in het Rigs-ziekenhuis van Kopenhagen. Een verpleegkundige vult een injectiespuit met een overdosis medicatie en loopt de kamer binnen van een oudere patiënt. 

Vijf  dagen eerder. Een bezorger maakt zijn rondje door het centrum van Kopenhagen en doet een macabere vondst: het naakte lichaam van een dode vrouw ligt in een fontein in een van de hoofdstraten van de stad. Symmetrische snijwonden zijn zichtbaar op haar hele lichaam – ze lijkt te zijn doodgebloed. 
Rechercheur Jeppe Kørner krijgt de zaak toegewezen. Het onderzoek leidt hem en zijn team naar het hart van het zorgsysteem. Een wereld waar vuile ambitie en corruptie een grotere plaats innemen dan empathie en medemenselijkheid. En intussen tikken de uren weg tot de volgende moord… 

Na het lezen van ‘Glazen vleugels’ knaagde er iets. Het was mij blijkbaar ontgaan dat ik het eerste deel/boek ’De krokodilvogel’ ook al had gelezen. Het zou mij wel een beetje geholpen hebben want ik begreep de onderlinge verhoudingen tussen de personages niet zo goed. Je kan dit boek dus zeker lezen zonder het vorige maar wat voorkennis maakt het altijd aangenamer.  

Alles start met een proloog waarin een verpleegster een overdosis medicatie toedient aan een oudere patiënt. Daarna vervolgt het verhaal met ‘vijf dagen eerder.’ Bij elk hoofdstuk in dit stuk moet je jezelf wel openstellen voor nieuwe personages en situaties: 

Een jongen ontdekt op zijn krantenronde het lijk van een vrouw in een fontein                    

De dialoog tussen een pedagoog en een van zijn patiënten 

Rechercheur Anette Werner die tijdens het zwagerschapsverlof bijna gek wordt van het gekrijs van haar dochtertje    

Een gesprek tussen patiënt en haar psychiater 

Een verpleegster die zich absoluut niet aanvaardt voelt in haar team 

Een zekere Marie die dakloos is 

Maar vanaf pagina 60 beginnen alle verhalen en personen met elkaar in verbinding te staan, samen te vallen en groeit het verhaal.  

Rechercheur Jeppe Kørner, normaal de politiepartner van Anette Werner wordt op de zaak gezet van de dode vrouw in de fontein. Verdronken is ze niet, de waarheid is veel gruwelijker. Er vallen meer doden, dit is duidelijk een afrekening van iemand die de wantoestanden in de wereld van het zorgsysteem wil aankaarten. Volgens die persoon vinden ambitie en corruptie er meer plaats dan de echte zorg en menselijkheid. In het vorige boek kreeg Anette minder aandacht dan Jeppe maar nu is zij veel prominenter aanwezig, ook andere vragen die ik mij toen stelde krijgen nu hun antwoord. Anette zet wel heel veel op het spel met het ‘meespeuren’ terwijl zij nog in verlof is, ook haar huwelijk. Svend haar man wil alles nog eens een kans geven en omschrijft het als volgt: “ Je mist niets, noch jezelf, noch je baan. Het is alleen in het begin een beetje chaotisch en we moeten ons houvast nog vinden te midden van alles wat nieuw is.” Veel jonge ouders zullen zich hierin herkennen.  

Het boek leest vlot, eenmaal alles op gang is getrokken met al die verschillende personages geraak je goed in de leesflow. Eventjes spannend in de laatste hoofdstukken maar voor mij hoeft het niet altijd wreed of superspannend te zijn. Genieten van een goed verhaal is leuk.  

Lut Delanghe, redacteur boekensite.gent